LİNUX ÇEKİRDEĞİ

İşletim sisteminin çekirdeği kullanıcı yazılımları ile donanım arasında bir aracı olarak çalışır. UNIX  çekirdeğinin temel görevleri arasında sistem kaynaklarını kullanıcılar ve kullanıcı süreçleri arasında etkin biçimde paylaştırmak yer alır


.

Linux çekirdeği, monolitik bir yapıya sahiptir; tüm çekirdek tek ve büyük bir program biçimindedir. Böyle bir yapıda çekirdeği oluşturan tüm bileşenler birbirleri için tanımlanan alanlara erişebilmekte ve işlem  yapabilmektedir; bu nedenle monolitik yapıların karmaşık olduğunu öne sürmek mümkündür.

Alternatif çekirdek mimarisi mikro-çekirdek mimarisidir. Bu türden bir çekirdek mimarisinde, çekirdeğin işlevsel bileşenleri kendi başlarına bir bütün teşkil eden parçalardan oluşmuştur. Çekirdeğin en kritik kesimi bu bileşenler arasında mesajlaşmayı sağlayan kesimidir. Teorik olarak kusursuz ve daha esnek olarak görünen bu mimari çoğu durumda yeni bileşenleri sisteme eklemeyi zorlaştırmaktadır.

Linux, monolitik yapısını daha esnek bir biçime getirmek üzere dinamik olarak yüklenebilir çekirdek modüllerini kullanmaktadır. Modüller gerek duyulduğunda çekirdeğe eklenebilir, kullanılmadıkları zaman  ise çıkartılabilir. Bu biçimde çekirdeğin dinamik olarak yapılandırılması sağlanmaktadır. Linux çekirdeğinde  modül olarak derlenen parçalar genellikle aygıt sürücüleri (ses kartı, cd-rom, USB aygıtları, vb...) ve temsili aygıtlardır (ağ aygıtları, dosya sistemleri vb).

  Normal şartlar altında, Linux dağıtımı ile birlikte gelen çekirdek pek çok aygıt için destek sağlıyor ve kararlı bir biçimde çalışıyor olacaktır. Desteklenmeyen aygıtlar için destek eklemek ya da performansı arttırmak üzere gelişmiş ayarları gerçekleştirmek üzere mevcut çekirdeği yeniden derlemek uygun olacaktır.

  Çekirdeğin yeni sürümünün derlenmesi ve kurulması yolu ile de daha yüksek performanslı, daha kararlı ve daha fazla aygıtı destekleyen bir düzeneğin kurulması sağlanabilir. Ancak çekirdeğin yeniden derlenmesi ya da yenilenmesi yalnızca deneyimli sistem yöneticileri için tavsiye edilen bir faaliyettir; çekirdek yenileme  sürecinde yapılacak bir hata sistemi çalışmaz hale getirebilir. Deneyim sıkıntısı içerisindeki sistem  yöneticilerine tavsiye edilmez.

   Sistem yöneticisi ne denli tecrübe sahibi olsa da, çekirdek ayarlarında gözden kaçan bir seçenek yüzünden   (ya da verilmeyen bir bileşen desteği nedeniyle) sistem yeni derlenen çekirdeği hiç bir zaman açamayabilir.Bir diğer olasılık, sistemin açılması ancak beklenmedik bir anda işlemeyi durdurması olabilir Bu yüzden  görev-kritik makinelerde ve üretimde kullanılan makinelerde, sistem sağlayıcısı tarafından derlenmiş ve paketlenmiş bir çekirdeğin kurulması ya da daha önceden benzer bir makinede derlenip sorunsuz 

çalıştığından emin olunan bir çekirdeğin esas sunucuya taşınması önerilir.

   Bir çekirdek sürümünün desteklediği donanımların tam bir listesine http://www.linuxdoc.org/ adresindeki HARDWARE-HOWTO belgesinden ulaşılabilir. Sistemde çalışan mevcut çekirdeğin sürümüne ilişkin bilgileri edinmek üzere uname programı -r parametresi ile kullanılabilir:

$ uname –r

2.2.16-22

Çekirdek sürüm numarası üç bölümden oluşur, her bölüm diğerlerinden nokta (.) işareti ile ayrılmıştır;

A.B.C biçimindedir.

 A, çekirdeğin ana sürüm numarasıdır. Çok seyrek değişir; çekirdekte çok radikal değişiklikler yapılırsa ana sürüm kısmı bir arttırılır.

 B, çekirdeğin alt sürüm numarasıdır. Alt sürüm numarası, ana sürüm numarasından daha sık bir biçimde  değişir. Alt sürüm numarasının çift bir sayı olması o çekirdek sürümünün kararlı durumda olduğunu belirtir.Her türlü platformda, beklenmeyen sorunlar çıkartmayacak şekilde çalışacak çekirdek sürümüdür. Eger bu sayı tek sayı ise, o çekirdek sürümünün geliştirme amaçlı olan kararsız (unstable) çekirdek olduğuna işaret  eder. Görev-kritik makinelerde ve üretim makinelerinde bu tip çekirdeklerin kullanılmasından kesinlikle kaçınılmalıdır. Bu çekirdekler, geliştiricilerin ve son gelişmeleri takip etmek isteyenleri makinelerine kurmaları, denemeleri ve doğal olarak hataları bulup, rapor etmeleri içindir. Geliştirme bu çekirdekler  üzerinde devam eder. Kararlı duruma geçen özellikler, bir sonraki kararlı çekirdeğe dahil edilir. Ana sürüm  numarasının değişmesi durumda alt sürüm numarası yeniden sıfırdan başlatılır.

  C, çekirdek revizyon numarasına işaret eder. Çekirdekteki her küçük değişiklikte revizyon numarası bir arttırılır. Alt sürüm numarasının ya da ana sürüm numarasının değişmesi durumunda revizyon numarası  yeniden sıfırdan başlatılır.

Linux çekirdeğini kaynak kodu sıkıştırılmış olarak dağıtılmaktadır ve kararlı sürüm olan

2.2.18 çekirdeğinin sıkıştırılmıs boyutu 15 MB'dir. Bu dosya açıldığında, sabit diskte yaklaşık olarak 70 MB yer kaplamaktadır.

Çekirdeğin özelliklerini ayarlamakta geçirdiğiniz zaman göz ardı edilerek, "AMD K6 / 466" işlemcili bir makinede tipik bir çekirdek ayarı 2.2.X serisi bir çekirdeği derleme süresi 3 dakika almaktadır.1995 yılına ait AMIGA 1200 (50 mhz işlemci) sistemde 2.0.X serisi bir çekirdeği derlemek 8,5 saat alırken, Intel 386 işlemcili bir makinede aynı çekirdeği derlemek 1 günü bulabilir. 

Çekirdeği kaynak kodundan kendiniz derleyerek nelerin nasıl derleyeceğine (modüler/gömülü) kendiniz  karar vermek istiyorsanız ve derleme işleminin, kullandığınız işlemciye göre özel olarak optimize edilmesini  istiyorsanız çekirdeğin kaynak kodlarına ihtiyacınız olacaktır. Eğer sadece yeni donanım desteklerinden  yararlanmak ve eski sürümdeki hataları giderilmiş bir çekirdeğe ulaşmak istiyorsanız, çekirdek ayarları ve  

derleme işlemleri ile de uğraşmak istemiyorsanız, RPM olarak dağıtılan daha önceden bilgisayarınızın  işlemcisine uygun olarak derlenmiş bir çekirdeği sisteminize hiç zahmetsiz olarak kurabilir, çekirdek derleme sırasında yapabileceğiniz bazı hatalardan dolayı sisteminizin hiç açılmaması veya kilitlenmesi gibi hataları da ortadan kaldırmış olursunuz.

RPM paket sistemi kullanan bir Linux dağıtımına sahipseniz RPM tabanlı bir çekirdeği sisteminize kurmanız  için hiç bir engel yoktur. RPM hakkında daha fazla bilgi ve hangi Linux dağıtımlarının RPM paket sistemi  ile geldiğini görmek için http://www.rpm.org sitesini ziyaret edebilir, RPM paket sistemi kurulu olan bir  Linux dağıtımı kullanıyorsanız, /usr/share/doc veya /usr/doc dizini altında bulunan RPM yardımıcı dokümanlarına ve RPM man sayfalarına göz atabilirsiniz.RPM olarak paketlenmiş bir çekirdeğe ulaşabileceğiniz en iyi kaynaklar Internet ya da sistem sağlayıcınızın (Linux dağıtımınızı üreten grup/şirket) sağladığı CD'dir. İnternet'ten çekirdek RPM paketlerine  ulaşabileceğiniz en güvenilir yer sistem sağlayıcınızın FTP sitesi olacaktır. Örnek olarak Red Hat Linux  dağıtımı ele alınırsa, ftp://ftp.redhat.com/pub/updates dizini içinden, kurulu olan dağıtımı sürümüne  ve kullanılan işlemci tipine göre çekirdek güncellemesi ulaşılabilir. ftp://ftp.linux.org.tr adresi  altından Linux  Kullanıcıları Derneği'nin FTP  sunucusuna ulaşabilirsiniz.

  ftp://ftp.linux.org.tr/pub/redhat dizininde ftp://ftp.redhat.com/ adresinden ulaştığınız Red Hat  FTP'nin bir yerel yansısı bulunmaktadır.Türkiye içinden bağlantılarda ftp://ftp.redhat.com/ adresi yerine ftp://ftp.linux.org.tr/pub/redhat adresinin  kullanılması hızlı bir bağlantı ve yurtdışı hatlarının etkin kullanımı açısından tavsiye edilmektedir. Büyük Linux sistem sağlayıcıları genellikle en son çıkan çekirdekleri, kararlı çekirdekler olmasına rağmen, hemen paketlemezler. Çekirdeğin güvenli olduğuna inanılması için geçen bir süreden sonra bu  gruplar/şirketler çekirdek için bir güncelleme paketi çıkartırlar. Tabii bu sistem sağlayıcılarının haricinde başkalarının paketlediği çekirdekler de olacaktır. Bunlara güvenip güvenmemek tamamen güvenlik politikanıza bağlıdır.

RPM haldeki bir çekirdeğin sisteme kuruluşu birkaç adımdan oluşur. Çekirdeğin RPM paketinin /root dizininde yer aldığını varsayacağız. Paketi kurabilmek için sistem yöneticisi (root) yetkilerine sahip olunması gerekmektedir. 

# rpm -ivh kernel-2.2.16-3.i386.rpm

kernel ##################################################

Komutun işletilmesinden sonra hemen alt satırında kurulan paketin ismini ve kurulum işleminin o anki  durumu görüntülenecektir.

Kurulum sonrasında /boot dizininizde sıkıştırılmış Linux çekirdeği ve diğer bazı gerekli dosyalar yer almış  olacaktır. Ayrıca /lib/modules/2.2.16-3 dizini altına da çekirdeğe dinamik olarak yüklenebilen modüller yer alacaktır.

 Yeni çekirdeği sisteminize kurduktan sonra Initial RAMDISK'i oluşturmanız gerekecektir. Initial  RAMDISK, çekirdeğin yüklenmesinden önce sistemin bazı sürücülere ihtiyacı olması durumunda kullanılır.Örneğin SCSI bir sabit diskiniz varsa varsa, bu diskte yer alan çekirdeğe ulaşılması için o SCSI arabiriminin sürücüsüne ihtiyaç duyulacaktır. RAMDISK sayesinde bir sabit disk sürücü gibi kullanılabilen hafıza alanına bu SCSI arabiriminin sürücüsü yüklenir ve çekirdek ile ilgili SCSI diske ulaşabilmek için buradakı sürücüyü  kullanır. Çekirdek kendini yükledikten sonra bu kullanılmayan alanı boşaltacak ve sistemin kullanımına  sunacaktır. 

Initial RAMDISK oluşturmak için :

# mkinitrd /boot/initrd-2.2.16-3.img 2.2.16-3

LILO'yu yeni derlediğiz çekirdeği başlatacak şekilde ayarlamanız gerekmektedir. LILO'nun ayar dosyası  genellikle /etc/lilo.conf dosyasıdır. Kullandığınız metin editörü yardımı ile /etc/lilo.conf doysası  içine yeni çekirdeğiniz ile ilgili satırları eklemeniz gerekiyor. Mutlaka eklenmesi gereken satırlar aşağıdaki gibidir.

image=/boot/vmlinuz-<buraya çekirdek sürümünü yazınız>

label=linux-yeni

root=<buraya kök bölüm (partition) gelecek>

initrd=/boot/initrd-<buraya çekirdek sürümünü yazınız>.img

read-only

Örneğimize göre bu satirlar aşağıdaki gibi olmalıdır:

image=/boot/vmlinuz-2.2.16-3

label=linux.yeni

root=/dev/hda1

initrd=/boot/initrd-2.2.16-3.img

read-only

RPM olarak kuracağınız çekirdekler, /boot/vmlinuz adlı sembolik bağlantıyı kurdukları yeni çekirdeği  işaret edecek biçimde güncelleyeceklerdir. Eğer /etc/lilo.conf içinde yer alan eski çekirdeğiniz ile ilgili  satırlardaki image= kısmı, /boot/vmlinuz 'u gösteriyorsa, bunu da eski çekirdeğinizin asıl dosyasının bulunduğu yer ile değiştirin. Çünkü artık /boot/vmlinuz eski çekirdeğinizi değil yeni kurulanı gösteriyor durumdadır.

Şimdi yeni LILO ayarlarını etkin kılmak için komut satırında "lilo" komutunu verin:

# lilo

Added linux *

Added linux.yeni

Gördüğünüz gibi, LILO yeni ayarları etkin hale getirdi. Yeni derlediğiniz çekirdeği kullaranak istemi başlatmak için, sistem açılırken "LILO: " yazısını gördükten sonra "linux.yeni" yazıp "ENTER" tuşuna basın.

Yeni çekirdeğin sorunsuz çalıştığına emin olduktan sonra, sistemin her zaman bu yeni çekirdek ile açılmasını sağlamak için gene /etc/lilo.conf dosyasını düzenlemeniz ve değişlikleri etkin kılmak için  lilo komutunu çalıştırmanız gerekiyor.Yeni çekirdeği, varsayılan çekirdek yapmak için, /etc/lilo.conf dosyasını kullandığınız metin editörü yardımı ile açın. LILO, hangi etiket adına (label) sahip çekirdeği varsayılan çekirdek olarak yükleyeceğini default=linux satırında öğrenmektedir. Görüldüğü gibi LILO, etiket ismi "linux" olan çekirdeği -aksi belirtilmedikçe-başlatacaktır. Bu satırı default=linux.yeni

olarak değiştirmeniz işinizi görecektir; ancak tavsiye edilmez. Bunun yerine bu satıra dokunmadan,varsayılan çekirdek olarak başlatılmasını istediğiniz çekirdeğin etiket ismini linux yapar ve eski çekirdeğin etiket ismini linux'dan linux.eski gibi başka bir etiket ismine çevirirseniz yeni çekirdeğiniz -aksi belirtilmedikçe- sistem açıldığında başlatılan çekirdek olacaktır. Ne zaman eski çekirdeği kullanarak sistemi başlatmak isterseniz, sistem açılırken "LILO: " yazısını gördükten sonra linux.eski yazıp "ENTER" tuşuna basarsanız sistem eski çekirdek ile açılacaktır.

 

Yeni bir çekirdek ile çalışmanın ikinci yolu kaynak kod paketi olarak çekirdeği edinmek ve derlemektir.Çekirdek kaynak koduna ulaşmak için en uygun yer ftp://ftp.kernel.org adresidir. Linux çekirdeğinin resmi olarak bulunduğu yer olan Kernel.ORG'un FTP sitesinde ilk Linux çekirdeklerinden son Linux çekirdeğine kadar tüm sürümlere ulaşmanız  

mümkündür.Örnek olarak ftp://ftp.kernel.org/pub/linux/kernel/vA.B adresinde A.B serisi çekirdek sürümlerinin tümüne ulaşabilirsiniz.Yani 2.2 serisi çekirdeklere ulaşabileceğiniz adres ftp://ftp.kernel.org/pub/linux/kernel/v2.2 adresidir. Bu adrese girdiğinizde linux-A.B.C.tar.gz isimli dosyalar göreceksinizdir. A.B.C çekirdeğin sürümünü belirtir. linux-2.2.16.tar.gz isimli dosya, 2.2.16 sürümü çekirdeği içeren tar arşividir.Bu dizin içinde aynen sonu .tar.gz ile biten dosyalar gibi sonu .tar.bz2 ile biten dosyalar da göreceksiniz.Aynı çekirdek sürümünü içeren bu dosyalara arasındaki tek fark, sıkıştırılırken kullanılmış algoritmadır.Eğer sisteminizde bz2 tipi sıkıştırılmış dosyaları açabilecek yazılım varsa (genellikle tüm Linux dağıtımlarında mevcuttur) sonu .tar.bz2 olan dosyaları tercih edebilirsiniz. Boyutları daha küçük olduğu için bunları İnternet'ten indirme süreniz azalacaktır.

İnternet'ten indirdiğiniz çekirdeği /usr/src/ dizininine kopyalayın ya da taşıyın. Eğer daha önceden makinenize bir çekirdek kaynak kodu yüklenmiş ise (bir çok Linux dağıtımı kurulum sırasında bunu yapar)bu dizin içinde linux diye bir dizin olacaktır veya gene bu isimde bir sembolik bağlantı bulunacaktır.

Açacağınız sıkıştırılmış yeni çekirdek de kendini linux/ dizinine açmak isteyeceğinden dolayı; olası bir

karmaşaya zemin hazırlamamak için bu eski dosyaların bulunduğu dizin artık linux/ olmamalıdır. Eğer linux bir sembolik bağlantı ise, çekinmeden silebilirsiniz; ancak bir dizin ise ve eski çekirdek kaynak kodlarınızı saklamak istiyorsanız ismini linux-A.B.C olarak (burada A.B.C çekirdek sürümünü belirtiyor)değiştirebilirsiniz. Eğer eski çekirdek kodlarını saklamak istemiyorsanız bu dizini silebilirsiniz./usr/src/ dizininde linux adında bir dizin/dosya/bağlantı olmadığında emin olduktan sonra, sıkıştırılmış çekirdek kaynak kodlarını açabilirsiniz. Eğer .tar.gz ile arşivlenip sıkıştırılmış bir çekirdek çektiyseniz tar zxvpf linux-A.B.C.tar.gz .tar.bz2 ile arşivlenip sıkıştırılmış bir çekirdek çektiyseniz tar Ixvpf

linux-A.B.C.tar.bz2 komutu ile, sıkıştırılmış çekirdeği açabilirsiniz.Açılan dosyaların isimlerini ekranda göreceksiniz. Dosyaların ve dizinlerin tümü /usr/src/linux dizini altına 

yerleşecektir. Yukarıda da bahsettiğimiz gibi, /usr/src/linux geleneksel olarak /usr/src/linux-A.B.C (burada A.B.C çekirdek sürümünü belirtiyor) dizinine bir sembolik bağlantıdır. Bunu yapmak için aşağıdaki gibi bir komutu işletmelisiniz:

mv linux linux-A.B.C

ln -s linux-A.B.C linux

Yeni çekirdek paketinin ayarlarını yapmak üzere aşağıdaki komutları işletmelisiniz:

cd /usr/src/linux

make config

Çekirdek seçeneklerini yazın. Size çekirdek opsiyonlarının derlenecek çekirdeğe katılıp katılmamasını ve eğer katılacaksa, modül olarak mı katılacağını soracaktır ve sizden bir cevap bekleycektir. Verebileceğiniz cevaplar :

n (HAYIR anlamındadır. Bu özellik/sürücü/vb... çekirdeğe katılmayacaktır)

y (EVET anlamındadır. Bu özellik/sürücü/vb... çekirdeğe katılacaktır)

m (Eğer bir sürücü ise, bu sürücü modül olarak derlenecektir)

? (Bu özellik/sürücü/vb... hakkında detaylı bilgi verir)

Size sorulan sorularında sonunda '[' ']' işaretleri arasında verebileceğiniz cevaplar gösterilmektedir. Bu cevaplar arasında başta yer alan ve büyük harf ile yazılmış olan, varsayılan cevaptır. Bu cevabı vermek için ilgili harfini girmek yerine sadece "ENTER" tuşuna basabilirsiniz. Örneğin :

BSD Process Accounting (CONFIG_BSD_PROCESS_ACCT) [N/y/?]

sorusuna sadece "ENTER" tuşuna basarak cevap verirseniz cevabınızın 'n' yani HAYIR olduğu kabul edilecektir. make config ile çekirdek ayarlarını yapmak pek de kolay değildir. Daha önce verdiğiniz bir cevabı geri dönüp düzeltme şansınız olamadığı gibi, tamamen metinden oluşan arabirim bazen çok karışık bir hal alabilir. Bu yüzden make config'e alternatif başka make seçeneklerini kullanabilirsiniz. Bunlar make menuconfig ve make xconfig komutlarıdır. make menuconfig, gene metin tabanlı ama renkli ve yön tuşları ile ayar menüleri arasında gezebileceğiniz ve bu menüler içinde gene yön tuşları ile ayar opsiyonları arasında gezebileceğiniz bir arabirim sunmaktadır. Bir çok kişi bu menuconfig'i tercih etmek isteyecektir. make komutu ise, X Window System altından çekirdek ayarlarını farenizi (mouse) kullanarak yapmanıza  imkan verecektir. Bu komutu verebilmek için o anda X Window kullanıyor olmanız gerekmektedir. Ayrıca sisteminizde Tk kütüphanelerinin de yüklü olması gerekmektedir. Çekirdek ayarlarınızı bu üç alternatif 

yöntemden birini kullanarak yapın ve kaydederek çıkın.

xconfig

Çekirdek ayarları yapılırken dikkat gösterilmesi gereken ayarlardır. Yanlış ve eksik seçimleriniz sistemin yeni çekirdek ile hiç açılmamasına ya da açıldıktan sonra istenildiği gibi davranış sergilememesine yol açabilir. Bu yüzden ayar yaparken çok emin olmadığınız tüm seçimler hakkında ayar programından yardım isteyiniz. Dikkatli bir şekilde okuduktan sonra karar veriniz. Eğer ne olduğunu hala anlamadıysanız ve karar veremiyorsanız yardım metninde tavsiye edilen cevabı veriniz.

   Çekirdek ayarlarınızı istediğiniz gibi yaptıktan sonra sıra çekirdeği derlemeye geldi. Çekirdeği derlemeye başlamadan önce derleme öncesi bir kontrol ve temizlik yapılması gerekecektir.

make dep

make clean

Yukarıda verilen komutlar sırası ile; derleme için gereken dosyaların yerinde olup olmadığını kontrol eder ve daha önceden derlenmiş dosyaların silinmesini sağlar. Eğer çekirdek kaynaklarını yeni çektiyseniz ve bu kaynaklar üzerinde ilk defa derleme yapıyorsanız make clean komutunu kullanmak zorunda değilsiniz;ancak yeniden çekirdek derliyorsanız, mutlaka bu komutu da vermelisiniz.

Kontrol ve temizliğin ardından derleme işlemine geçilebilir. Derleme yapmak için gene diğer işlerde yaptığımız gibi make programına bir parametre geçireceği. Çekirdeği derlemeniz için bir kaç parametre seçeneğiniz var. Bunlardan bazıları:

make zImage

(çekirdeği derler ve gzip ile sıkıştırır)

make bzImage

(çekirdeği derler ve bzip2 ile sıkıştırır)

make bzdisk.(çekirdeği derler, bzip2 ile sıkıştırır ve diskete yazar)

make bzlilo.(çekirdeği derler, bzip2 ile sıkıştırır, LILO'yu çalıştırır)

kullandığınızda,

make

bzImage'i

/usr/src/linux/arch/i386/boot/bzImage

derleme işlemi eğer hatasız sona ererse,dosyası yeni çekirdeğiniz olacaktır."i386" isimli dizin,makinenizin üzerindeki işlemcinin mimarisine göre değişebilir (sparc, alpha, ppc vs...) Eğer Intel veya Intel uyumlu bir işlemci kullanıyorsanız burası her zaman "i386" olacaktır. İyi bir çekirdek kurulumu için, çıkan  bzImage dosyasını ve gene aynı dizin altında bulunan System.map dosyasını sırası ile /boot dizini altına vmlinuz-A.B.C ve System.map-A.B.C şeklinde kopyalayabilir ve /boot/System.map sembolik bağlantısını yeni System.map-A.B.C dosyanızı gösterecek şekilde ayarlayabilirsiniz.

make bzdisk'i kullandığınızda, çekirdek bir diskete yazılacak ve bu disket başlatılabilir bir hale (bootable) getirilecektir. Yeni çekirdekleri güvenlice denemek için en ideal yol budur.

make bzlilo komutunu kullanırken dikkat etmeniz gereken noktalar, LILO ayarlarınızda varsayılan çekirdek imajının /vmlinuz olması ve isim etiketinin "linux" olması gereğidir. Modern Linux dağıtımları çekirdek imajlarını /boot adlı ayrı bir disk bölümünde tuttukları için bu seçenek taşınabilir değildir ve kullanmaktan kaçınılmalıdır.

Eğer çekirdek ayarları sırasında, derlenebilir çekirdek modüllerine destek verdiyseniz ve en az bir seçeneği modül olarak derlediyseniz :

make modules

make modules_install

komutlarını vermeniz gerekecektir. Bu komutlar sırası ile, seçimi gerçekleştirilen seçenekleri modül olarak derleyecek ve sabit diskte ilgili alana yerleştirecektir.

Eğer çalışır durumdaki çekirdeğinizi yeninden derliyorsanız, eski modüllerinizin yedeğini alarak   /lib/modules/A.B.C (A.B.C çekirdek sürümünüz) dizinini make modules_install işleminden önce boşaltınız.Bu işlemler sona erdikten sonra, yeni çekirdeğinizi LILO'ya tanıtmanız ve LILO'yu yeniden çalıştırmanız gerekmektedir. Burada yapılması gereken işlemler, LILO ayarlarının yapılması başlığı ile anlatılan bölümdekilerin aynısıdır.

LILO ayarlarınızı yaptıktan sonra ve "lilo" komutunu verdikten sonra sisteminizi yeniden başlatarak yeni çekirdeğinizi LILO ayarınıza bağlı olarak çalıştırabilirsiniz.

ALINTIDIR

KAYNAK:www.linux.org.tr